Το Κεντρί - Συνέντευξη της Χριστίνας Αυγερινού στη Βάσω Παπαδοπούλου





Το θέμα του βιβλίου σας είναι ο Έρωτας, ποιο είδος έρωτα όμως;

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον πρώτο ή εφηβικό έρωτα της ηρωίδας, ακόμη και για έναν ανεκπλήρωτο, άδοξο ή και μοιραίο έρωτα, καθώς, στα πλαίσια της ιστορίας, προβάλλονται σποραδικά διάφορα στοιχεία που κρίνονται ταιριαστά σε καθεμία απ’ τις παραπάνω περιπτώσεις. Ωστόσο, προσωπικά, δεν θα ήθελα να προβώ στην απόδοση οποιουδήποτε τέτοιου χαρακτηρισμού για πολύ συγκεκριμένους «ιδεολογικούς» και συναισθηματικούς λόγους.
Ξέρετε, η έννοια του Έρωτα, για μένα, ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τα αρχαιοελληνικά πρότυπα, όπως αυτά συμπυκνώνονται ιδανικά στο ευρέως γνωστό «έρως ανίκατε μάχαν…». Η ουσία του Έρωτα, λοιπόν, είναι μία, καθαρή κι απόλυτη, κι αυτήν ακριβώς βίωσαν οι χαρακτήρες του «Στο γέλιο της καταιγίδας». Γνωρίστηκαν τυχαία, ερωτεύτηκαν παράφορα και τόλμησαν να το ζήσουν, αίροντας τις αρχικές αναστολές και παραγνωρίζοντας τα όποια εμπόδια. Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, πως η Αλίκη είναι ανήλικη καθ’ όλη τη διάρκεια της σχέσης τους, ενώ η διαφορά ηλικίας των δύο δεν θεωρείται στο ελάχιστο κοινωνικά αμελητέα. Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν στάθηκε ικανό να τους φράξει το δρόμο της ευτυχίας και να μοιραστούν στιγμές μοναδικές, ανεξάρτητα απ’ το τέλος που έγραψαν ηθελημένα ή μη στην πρώτη φάση της ιστορίας τους.
Θα ένιωθα αμήχανα, επομένως, αν έπρεπε να αποστασιοποιηθώ απ’ αυτή τη σχέση, που η ίδια γέννησα, και να εξετάσω ως εξωτερικός παρατηρητής τα συναισθήματα των ηρώων, στο πλάι των οποίων γέλασα και έκλαψα, πένθησα και χάρηκα, εντάσσοντας τον έρωτά τους σε κάποιο ορισμένο «είδος». Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο, πιστεύω, θα μπορέσει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα!


Η ηρωίδα σας, προς το τέλος της εφηβείας της αποκτά τον «μοιραίο εραστή» ή τον «Μέντορα», θα ορίσει την εξέλιξή της ή θα την αναγκάσει να ωριμάσει βίαια;

Τίποτα στη ζωή δεν έχει μια όψη, νομίζω. Ειδικά στο θέμα του έρωτα τα πάντα είναι ιδιαίτερα ρευστά. Ο Πάρις είναι ένας ώριμος, πολύ γοητευτικός άντρας με εμπειρία στη ζωή, σαφώς πλουσιότερη απ’ της δεκαεξάχρονης Αλίκης, και με μια δική του θεωρία περί τέχνης, την οποία διατυπώνει με έναν άκρως σαγηνευτικό τρόπο. Διαθέτει, λοιπόν, όλα τα προσόντα του «μοιραίου εραστή» που θα μπορούσε να παρασύρει μια έφηβη κοπέλα στα -άγνωστα ακόμη για εκείνη- μονοπάτια του έρωτα, αλλά και αυτά ενός «μέντορα», ο οποίος θα της άνοιγε ένα νέο παράθυρο στον κόσμο. Ο καθένας διαβάζοντας το βιβλίο, μέσα απ’ τα δικά του μάτια, μπορεί να σταθεί περισσότερο ή λιγότερο σε ορισμένες πλευρές αυτού του αρκετά αμφιλεγόμενου χαρακτήρα. Προσωπικά, βέβαια, τείνω προς τον δεύτερο χαρακτηρισμό, νιώθοντάς τον ως τον άνθρωπο εκείνο που ανέδειξε τις καλλιτεχνικές κλίσεις της βασικής ηρωίδας και την ώθησε να τις καλλιεργήσει, μεταλαμπαδεύοντας της την γνώση και την αγάπη του για τη χαρακτική.
Όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει την εξέλιξή της Αλίκης, αυτός, σαφώς, είναι διττός. Ένας άνθρωπος στη ζωή μας σπάνια είναι μόνο «κακός» ή μόνο «καλός», καθώς, πιστεύω, πως ακόμη και μέσα απ’ τις δυσκολίες, το πένθος, τη θλίψη και τον πόνο μπορεί να γεννηθεί κάτι πολύ όμορφο και δυνατό, κάτι πραγματικά ζωντανό. Αυτό, άλλωστε, κατ’ εμέ, είναι και το κύριο μήνυμα του «Γέλιου» -αν μου επιτρέπεται να το καλώ «χαϊδευτικά» έτσι- η προσπάθεια, ο αγώνας, δηλαδή, κάθε ανθρώπου να απεγκλωβιστεί από νοσηρές και επώδυνες καταστάσεις, νικώντας τους φόβους, τα «στοιχειά» του, για να φτάσει, τελικά, στην προσωπική του κάθαρση.


Η ηρωίδα σας, δείχνει να εξελίσσεται σε μία γυναίκα που πατά σταθερά στα πόδια της, συμβαίνει το ίδιο και στον «ιδανικό εραστή»;

Η αφήγηση της ιστορίας πραγματοποιείται απ’ την οπτική της ηρωίδας, η οποία μας διηγείται, μέσω αναδρομών, τη σχέση της με τον «ιδανικό εραστή», όπως εύστοχα, ενδεχομένως και με μια μικρή δόση ειρωνείας, τον χαρακτηρίσατε, παράλληλα με το παρόν της ζωής της. Αυτό, δηλαδή, που, κυρίως, παρακολουθούμε είναι η εξέλιξη της Αλίκης, ενώ οι όποιες -λίγες σε κάθε περίπτωση- πληροφορίες για τον άντρα δίνονται έμμεσα ακόμη και υπαινικτικά.
Λόγω αυτού, επομένως, είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για την δική του πορεία, εφόσον κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως θα «αυθαιρετούσα» ως ένα βαθμό, μεταφέροντας την προσωπική μου, υποκειμενική άποψη, την ίδια στιγμή που θα αποκάλυπτα στοιχεία- έκπληξη της πλοκής. Το μόνο δεδομένο, ίσως, που είμαι σε θέση να δώσω είναι το εξής: ένας άνθρωπος που επιστρέφει στο παρελθόν, γεγονός που σηματοδοτεί και την έναρξη της ιστορίας μας, δείχνει πως έχει «αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς» με αυτό. Τα υπόλοιπα, επιτρέψτε μου να πω, επαφίενται στην εικόνα που θα διαμορφώσει ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά για τον ήρωα.


Νομίζετε πως υπάρχουν «μοιραίοι έρωτες» στην εποχή μας;

Η γενική άποψη που προβάλλεται είναι πως ζούμε σε μια εποχή ταχύτητας, συναισθηματικής ρηχότητας, απουσίας εμπιστοσύνης ακόμη και φόβου απέναντι στον άλλον και κυρίως στον εαυτό μας. Σίγουρα τρέμουμε να αισθανθούμε, να μοιραστούμε και να δοθούμε, κρυβόμαστε πίσω απ’ την κουρτίνα της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, της κυριότητας του «εγώ» μας. Όμως, ο Έρωτας είναι ακαταμάχητος, κι αλήθεια, όταν έρχεται, δεν μας ρωτά, θα μας εντοπίσει προφυλαγμένους στα χαρακώματα, θα μας αφοπλίσει. Πιστεύω ειλικρινά πως υπάρχουν «μοιραίοι έρωτες», γιατί πολύ απλά πιστεύω στην ίδια τη δύναμή Του.


Είστε πολύ νέα και κρατάμε στα χέρια μας την πρώτη σας συγγραφική προσπάθεια, το άμεσο μέλλον τι μας επιφυλάσσει;

Οι οικονομικές συνθήκες των ημερών μας δεν μας «επιτρέπουν» μακρόπνοα σχέδια, δεν μας εμποδίζουν, όμως, να κάνουμε όνειρα και να παλεύουμε για την εκπλήρωσή τους. Το γεγονός πως το πρώτο μου χειρόγραφο πήρε μορφή τυπωμένου βιβλίου, ενώ ήμουν μόλις στα 21, προτού καν ολοκληρώσω τις προπτυχιακές σπουδές μου αλλά και μετά από πολλές προσωπικές δυσκολίες και αγωνίες, συνιστά από μόνο του μια επιτυχία, καταγεγραμμένη στο «win book», που η δασκάλα μου στην υποκριτική Σάννυ Χατζηαργύρη με παρότρυνε να δημιουργήσω. Δεν μένουμε κι ούτε πρέπει να μείνουμε, ωστόσο, εκεί, επαναπαυόμενοι στις «δάφνες» μας. Τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή, γι’ αυτό κι ο αγώνας μας πρέπει να είναι αδιάλειπτος. Όσον αφορά στο θέμα της συγγραφικής μου δραστηριότητας, που νομίζω είναι το κύριο σημείο της ερώτησής σας, μπορώ να σας εμπιστευτώ πως υπάρχουν ήδη κάποιες ιδέες για ένα νέο μυθιστόρημα, το οποίο βρίσκεται σε αρκετά καλό στάδιο. Μολοταύτα, δυστυχώς, δεν είμαι σε θέση να δώσω περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό, πλην του ότι ένας απ’ τους βασικούς του άξονες θα είναι η ανατροπή της πλασματικά ιδανικής εικόνας της οικογένειας καθώς και των οικογενειακών δεσμών.




Πηγή





Ακολουθήστε τον Άνεμο

  
      

Πνοή Ανέμου στην ελληνική ποίηση

Άνεμος Εκδοτική spot

Spot Χρήστος Φλουρής - «Σπίθα»

Spot Γιάννης Φιλιππίδης - «Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης»

Spot Ελίνα Γαλανοπούλου - «Μια ζωή άντρες»

Spot Γιάννης Φιλιππίδης - «Κρατάς μυστικό;»

Συμπαραστάτες στο ταξίδι μας




Επικοινωνία:
Άνεμος Εκδοτική
Αιγίνης 14, Αθήνα
Τ.Κ. 11362
Τηλ. 210 8223574
Email: anemosekdotiki@yahoo.gr