Ο Σπύρος Σεραφείμ γράφει για το «Κρατάς μυστικό;» στο protagon.gr

Γράφει ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός [ Βήμα fm 99.5] Σπύρος Σεραφείμ

Όταν διάβασα για πρώτη φορά τον τίτλο του βιβλίου αυτού, ένιωσα ότι έπρεπε να απαντήσω, το πήρα προσωπικά...

- Κρατάς μυστικό;

«Ναι, κρατάω μυστικά, αλλά οι άλλοι που τους τα λέω, πάνε και τα μαρτυράν απρόσεχτα...».

Ζούμε στην εποχή, που τα μυστικά που μας περιτριγυρίζουν είναι ένοχα επειδή έχουν να κάνουν – βασικά – με το πολιτικό γίγνεσθαι, με μίζες, συγκαλύψεις, συνενοχές, «κουκουλώματα». Άρα είναι, εκ προοιμίου, βρώμικα μυστικά.

Ζούμε στην εποχή, που ξεχνάμε την αθώα αξία των προσωπικών μυστικών, το απαγορευμένο είναι πια διαδεδομένο, σύνηθες και το συναντάς παντού.

Ζούμε στην εποχή που δεν μοιραζόμαστε τίποτα πολύ σοβαρό με κανέναν. Γιατί; Επειδή μοιραζόμαστε τα ασήμαντα με όλους.

Μέσα απ' την ανάγνωση αυτού του μυθιστορήματος, αρχίζεις και αναθεωρείς αυτά που ζεις, αυτά με τα οποία έρχεσαι αντιμέτωπος κάθε μέρα. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, μαθαίνεις από την αρχή να θεωρείς ότι το θάρρος, η τόλμη και η ευγένεια της ψυχής, είναι από τις μεγάλες αρετές της ανθρώπινης συνθήκης. Ταυτόχρονα, διδάσκεσαι να ξεχωρίζεις την τόλμη απ’ τη βλακεία, πότε η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς και πότε ένα ψέμα, ένα καλά κρυμμένο ψέμα, μπορεί να σώσει ζωές. Ή, απλώς, τη δική σου ζωή.

Τον τελευταίο καιρό, το τρίτο μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη με έκανε και πάλι να διαβάσω στο κρεβάτι, λίγο πριν κοιμηθώ. Έτσι, ένα βράδυ, όταν τα φώτα έσβησαν στην Αθήνα, άναψα το μικρό φως δίπλα στο κρεβάτι μου και έπειτα από τα προηγούμενα βιβλία του Γιάννη, χώθηκα και πάλι στις σελίδες μιας απρόοπτης μυθιστορίας. Γιατί είναι καλό το βιβλίο αυτό; Δεν είμαι ειδικός, αναγνώστης είμαι. Είναι καλό, επειδή το διάβασα σαν πεινασμένος και, όταν έφτασα στο τέλος, σήκωσα τα μάτια μου και είχε ξημερώσει.

Το τελείωσα πριν από δύο εβδομάδες, αλλά έχω στα μάτια μου ακόμη κάποιες από τις αράδες του, άλλωστε γεννιόμαστε διαλογιστές κι ύστερα μαθαίνουμε τις μεθόδους του νου. Αυτό το πόνημα του Γιάννη, μας θυμίζει ότι η πραγματική μας φύση παραμένει κρυμμένη κάπου βαθιά, σαν υπόγειο ρεύμα. Σκάβοντας λίγο, μπορείς - μιαν οποιαδήποτε μέρα - να βρεις ότι η πηγή, η πηγή των δροσερών νερών της ζωής σου, ρέει ακόμη. Σαν ένα μυστικό που μοιράζονται, ενοχικά, λίγοι. Σαν κάποιες οικογένειες που ζουν ένα ψέμα χωρίς να το γνωρίζουν, σαν κάποιες ζωές που στο τέλος βαλτώνουν από ένα ψέμα, από ένα κρυμμένο μυστικό.

Αυτό το βιβλίο του Γιάννη, με παρέσυρε επειδή ξεφεύγει από τον κόσμο μας, των τελευταίων χρόνων, που είναι πολύ κανονικός, πολύ προβλέψιμος, πολύ «σιγουράκι». Στανταράκι. Μας λείπει εκείνη η άλλη σχέση με την καθημερινότητα, μας λείπει η «διαφορετική» ζωή που έζησαν προηγούμενες δεκαετίες, προηγούμενες γενιές, που έζησαν καλύτερα από μας.

Ενέχει περιπέτεια, όπως λέμε πάθος, όπως φιλία. Όχι τα περασμένα μεγαλεία άλλων δεκαετιών, δεν θέλω άλλους ήρωες, εμείς είμαστε οι ήρωες, μέσα από τα δύσκολα, μέσα από την περιπέτεια που μπορεί να ξεκινήσει από μια κλοπή, όπως συνέβη στην ηρωίδα του.

Αυτό το βιβλίο είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθείς ότι για να μπεις στην περιπέτεια, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να πληρώσεις το κόστος της διαδρομής. Είναι μια καλή αφορμή να θυμηθείς ότι χωρίς φιλία δεν πας πουθενά, μπορεί να χάσεις τον κόσμο ολάκερο.

Όπως ακριβώς μπορεί να συμβεί με μια απιστία που φτάνει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Είναι μια συναρπαστική διαδρομή που θα μπορούσε να γραφτεί σε μια εφημερίδα σαν ρεπορτάζ για μια αληθινή ιστορία. Θα μπορούσαμε να το δούμε στην τηλεόραση, στους «Πρωταγωνιστές» του Θεοδωράκη, αφού εστιάζει σε ένα βαθύτατα κοινωνικό πρόβλημα, έχει άποψη για τα κοινωνικά ζητήματα, καταγράφει τη μοναξιά, το κράτος μη πρόνοιας που όσα χρήματα κι αν έχεις μπορεί να μην καταφέρεις να σώσεις τον άνθρωπό σου, φυλλομετρά τη ζωή στη μεγαλούπολη, κάνει γλυπτό την απόγνωση, σμιλεύει την ανασφάλεια. Και όλα αυτά, ενώ είναι εσωτερικά ανθρώπινο.

Αυτό το μυθιστόρημα είναι το γιατρικό για να φύγει το σμήγμα από το μυαλό σου, για ‘χεις πιο ανοιχτές ανάσες… Για να μην ξεχάσεις ότι ζεις.

Αυτό το βιβλίο είναι νερά τρίσβαθης πηγής να δροσιστείς, να ραντιστείς από αυτό και να γεννηθείς ξανά: «Καθαρός», αυτή τη φορά. Σαν την Κασταλία πηγή, δηλαδή. Μπαίνεις κουρέλι και βγαίνεις μυημένος.

Αυτό το βιβλίο είναι για όλες τις γυναίκες που θαυμάζουμε, που είναι κομμάτι του ουρανού μας.

Για όλες τις γυναίκες που κουβαλάνε τα δικά τους μυστικά, αλλά ένα είναι μοναδικό. Αυτό που φτιάχνει ή καταστρέφει ζωές.

Για πες... Κρατάς μυστικό;