Ora Θεσσαλονίκη • Βάσω Παπαδοπούλου: "Μου αρέσει να ονειρεύομαι και να δημιουργώ χαρακτήρες για να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα"

Γεννήθηκα στη Σαλονίκη….όπως λέει ο συμπολίτης Νιόνιος.

Το 1971 «μεταναστεύσαμε» οικογενειακώς στην Αθήνα. Εργάστηκα για αρκετά χρόνια σε διάφορες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, ενώ παράλληλα δημιούργησα τη δική μου οικογένεια, που αποτελεί το «ασφαλές λιμάνι» μου.

Από μικρή ταξίδευα στον κόσμο των βιβλίων ως αναγνώστης, μέχρι τώρα που, σε αναμονή μιας «σύνταξης» που διαρκώς απομακρύνεται, ρισκάρω ένα ακόμα ταξίδι στις σελίδες, αλλά από διαφορετική σκοπιά. Παρέδωσα το σωσίβιο του αναγνώστη, μάζεψα κάποια από τα καταχωνιασμένα στα συρτάρια, χειρόγραφά μου, και με περισσό «θράσος», τολμώ να μοιραστώ μαζί σας αυτή την περιπλάνηση.

Συνέντευξη στον Βασίλη Παπαβασιλείου

Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να θέλεις να ασχοληθείς με τη συγγραφή βιβλίων;

Μου αρέσει να ονειρεύομαι. Να δημιουργώ χαρακτήρες, καταστάσεις, τόπους, γεγονότα να τα ανακατεύω όλα αυτά, να τα κινώ για να έχω το αποτέλεσμα που επιθυμώ. Είναι σαν να διηγείσαι το όνειρο, μία ιστορία στο αυτί του παιδιού σου για να ηρεμήσει. Θέλω να μπορώ να αφηγούμαι τα γεννήματα της φαντασίας μου.

Από πού εμπνέεσαι και από πού αντλείς ιδέες για τη συγγραφή των έργων σου;

Οι ιδέες ή η έμπνευση έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Μία κουβέντα που ακούς σε ένα καφέ, μία εικόνα που βλέπεις περπατώντας ή ένα κτίριο, μία μουσική, όλα μπορούν να αποτελέσουν την αρχή για ένα μύθο.

Έχεις αγαπημένους συγγραφείς Έλληνες ή ξένους; Έχεις επηρεαστεί από αυτούς;

Είμαι αναγνώστρια όλη μου τη ζωή, επομένως έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς. Είναι φυσικό όταν θαυμάζεις τον τρόπο της γραφής τους, ασυνείδητα να επηρεάζεσαι, όμως εκείνο που τελικά υπερισχύει είναι η προσωπική σου ματιά, ο δικός σου τρόπος σκέψης και αφήγησης.

Ένα βιβλίο είναι πιο πολύ μέσο ψυχαγωγίας ή πνευματική τροφή;

Είναι και τα δύο μαζί ή και το καθένα ξεχωριστά, εξαρτάται από το είδος του βιβλίου. Ένα οικονομικό δοκίμιο, για παράδειγμα είναι εργαλείο γνώσης, δε νομίζω πως προσφέρει ψυχαγωγία. Εμείς μιλάμε όμως για μυθιστόρημα, άρα για ψυχαγωγία. Μου αρέσει να λέω πως κάθε βιβλίο είναι ένα ταξίδι, αν τα ταξίδια προσφέρουν πνευματική τροφή, τότε γιατί όχι και τα βιβλία;

Η οικονομική δυσπραγία επηρέασε τις πωλήσεις;

Η οικονομική δυσπραγία έχει επηρεάσει τις πωλήσεις ψωμιού και ειδών πρώτης ανάγκης, πως είναι δυνατό να αφήσει απείραχτη την αγορά του βιβλίου; Φυσικά και επηρέασε τις πωλήσεις όλων των βιβλίων.

Πόσα βιβλία έχεις γράψει; Ξεχωρίζεις κάποιο από αυτά;

Αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο, ως “πρωτότοκο” λοιπόν θα το ξεχωρίζω πάντα.

Μίλησε μου για την τελευταία σου δουλειά με τίτλο «Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα»

Ο τίτλος είναι «Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα». Πρόκειται για μία ιστορία που γεννήθηκε στο μυαλό μου ακούγοντας μία συζήτηση μεταξύ δύο μεγάλων σε ηλικία κυρίων σε ένα καφέ. Οι κύριοι αυτοί είναι προφανώς συνταξιούχοι γιατροί και μιλούσαν για την εποχή που υπηρετούσαν το αγροτικό τους. Έτσι γεννήθηκε ο Φανούρης ή Φάνης ο ήρωας μου. Ο χαρακτήρας της Ιωάννας αντιθέτως είναι συρραφή από τις διάφορες δασκάλες του μπαλέτου που γνώρισα όταν συνόδευα την κόρη μου στα μαθήματά της. Η Θέκλα, το πρόσωπο κλειδί της ιστορίας, είναι η προσωπικότητα εκείνη που εύχομαι να μοιάσω κάποτε, να είμαι γεμάτη δηλαδή, από άδολη, ανεπιτήδευτη, ανυστερόβουλη αγάπη για όλα τα πλάσματα του κόσμου μας. Τους βασικούς ήρωες πλαισιώνουν και κάποια ακόμα πρόσωπα, όπως ο Αντρέας που είναι ο αλαφροΐσκιωτος του νησιού και οι πράξεις του επηρεάζουν τους ήρωες, η ηγουμένη Μακρίνα, οι οικογένειές τους και αρκετοί ακόμα που ο κάθε ένας με τον τρόπο του αφήνει το στίγμα του. Ο τόπος είναι ένα νησί και ένα μοναστήρι. Τώρα για ποιον λόγο μία Θεσσαλονικιά μεταφέρει την δράση σε ένα νησί και μία μονή; Επειδή ήθελα αφ’ ενός έναν περιορισμένο χώρο και επιθυμούσα να χαρίσω στην ‘ταραγμένη’ Ιωάννα μου την ηρεμία που εισέπραττα ως παιδί, στις υπέροχες εκκλησίες - ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία – μίας και το πατρικό μου σπίτι είναι στο κέντρο της πόλης. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, με τα γνωστά σας πια πρόσωπα γεννιέται μία αγάπη που διανύει μία πορεία…

Τι καινούργιο ετοιμάζεις;

Αγαπώ πολύ το αστυνομικό μυθιστόρημα. Δοκιμάζω λοιπόν αυτό το είδος μυθιστορίας.

Λίγα λόγια γαι το βιβλίο "Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα".

Ο Φάνης, ο όμορφος γιατρός, φτάνει στο νησί για την άσκηση του Αγροτικού του. Τα τριάντα χρόνια του τα πέρασε στην οικογενειακή εστία, χωρίς καμιά παρεκτροπή. Είναι ανεξάρτητος, αυτόνομος για πρώτη φορά και επιζητά εντάσεις, έρωτες, περιπέτεια, ώστε να καλύψει τον χαμένο καιρό.
Η Ιωάννα, ταλαντούχα χορεύτρια, εγκαταλείπει την πολλά υποσχόμενη καριέρα της, την δίχως αναστολές έντονη ζωή της, για να δοκιμάσει τους αυστηρούς κανονισμούς του μοναχικού βίου. Αναζητά τη γαλήνη, για να επαναπροσδιορίσει την πορεία της.
Ο γιατρός καλείται στη Μονή όταν η σχεδόν αιωνόβια αδελφή Θέκλα, χρειάζεται τη βοήθειά του, και σαγηνεύεται…
Είναι δυνατόν μια γριά καλόγρια, αφιερωμένη ολόψυχα στην προσευχή και μόνο, να γνωρίζει την ανθρώπινη φύση;
Η Ηγουμένη αναγκάζεται να ακολουθήσει εντολές…
Ο αλαφροΐσκιωτος του νησιού θυμώνει…
Όσο ο χειμώνας δίνει τη θέση του στην άνοιξη, οι άνθρωποι και τα γεγονότα εξελίσσονται.
Η σαγήνη του έρωτα έχει θέση στις πεντακάθαρες αυλές του μοναστηριού;

Πηγή