Page 5 - «Στα μούτρα σου!» - Μιχάλης Κατσιμπάρδης - Άνεμος Εκδοτική

ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ!

σε μια σχολή που μέσω αλληλογραφίας τον μάθαινε να τε-
λειοποιεί τη ζωγραφική του. Όποτε ο ταχυδρόμος έφερνε
πίσω τα σχέδιά του, που τα είχαν ελέγξει και διορθώσει οι
υπεύθυνοι της σχολής, εκείνος πέταγε από τη χαρά του για-

τί σχεδόν πάντα οι κρίσεις ήταν διθυραμβικές, γι’ αυτό και
οι γονείς του δεν τον κατσάδιαζαν κάθε φορά που σχεδία-
ζε σε ντουλάπες, σε πόρτες και σε τοίχους· προτιμούσαν να
τον αφήσουν να χαίρεται και να δημιουργεί από το να έχουν
πάντα καθαρά τα ντουβάρια και τα έπιπλα. Η ζωγραφική
ήταν το φόρτε του και η χαρά του.
Το μυαλό του Γιωργή όμως τη μέρα εκείνη δεν ήταν συ-
γκεντρωμένο, πέταγε αλλού. Το βλέμμα του δεν ήταν προ-
σηλωμένο ούτε στο μολύβι ούτε στο τετράδιο αλλά έξω
στην αυλή· στην αδερφή του την Αθηνά που λικνιζόταν όλο
χάρη και νάζι, με ηλιόλουστο χαμόγελο και ολόκλειστα μά-
τια, πάνω στην κούνια που της είχε φτιάξει πριν από τις δια-
κοπές του Πάσχα ο παππούς.
Τότε ο κυρ-Βασίλης είχε έρθει απρόθυμα, μετά από πολ-
λές αναβολές και άφθονη μουρμούρα, για εξετάσεις στην
πόλη, γιατί εκείνο το αναθεματισμένο το ζάχαρο δεν έλεγε
να του πέσει με τίποτα. Όχι ότι κι αυτός ήταν κανένας υπά-
κουος ασθενής που νοιαζόταν για την υγεία του, αφού η βιο-
φιλοσοφία του ήταν «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε…» κάτι που το
’λεγε συχνά στη γυναίκα του και την έκανε έξαλλη. Ο κυρ-
Βασίλης, o αγροφύλακας της Καλιακούδας και των περι-
χώρων, τα τσίπουρα και τα παστά στο καφενείο του χω-
ριού δεν τα παρατούσε εύκολα, παρά τη ρητή απαγόρευση
του γιατρού. Εκείνος τον είχε προειδοποιήσει πολλές φο-
ρές για την ύπουλη αρρώστια, που την είχε και κληρονομι-

11