Page 9 - «Σίβυλλα, Το τίμημα της ύβρεως» - Δήμητρα Παπαναστασοπούλου - Άνεμος Εκδοτική
P. 9

ΣΙΒΥΛΛΑ, ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΥΒΡΕΩΣ

            την απεικόνιση της κεφαλής του Απόλλωνα, χτένισε προσεκτι-
            κά τα μαλλιά της σε κότσο και τα έδεσε με χρυσές κορδέλες.
            Τέλος, στερέωσε ένα δάφνινο στεφάνι πάνω τους και κράτησε
            στο δεξί της χέρι ένα κλαδί δάφνης. Ήταν έτοιμη.

               Όταν συνάντησε τους ιερείς, είχαν κιόλας προσφέρει τον
            πέλανο*, φτιαγμένο όπως όριζε η παράδοση –αν και τα τελευ-
            ταία  πολλά  χρόνια  τον  είχαν  αντικαταστήσει  με  προσφορά
            χρημάτων, τα οποία παρακρατούσαν οι ίδιοι– και είχαν σφά-
            ξει το ερίφιο ακριβώς μπροστά στον ναό, πάνω στον μεγάλο
            βωμό, το μεγαλοπρεπές ανάθημα των Χίων. Η Πυθία προχώ-
            ρησε μαζί τους με αργά μεγαλόπρεπα βήματα προς το εσωτερι-
            κό του ναού. Οι δύο μεγαλύτεροι σε ηλικία ιερείς βάδιζαν ένας
            στα δεξιά και ένας στα αριστερά της, ενώ ο νεότερος ακολου-
            θούσε πίσω τους.
               Αυτήν τη μοναδική φορά θα έστεκαν και οι τρεις κοντά της,
            ακριβώς έξω από το άδυτο. Στους συνηθισμένους χρησμούς
            στεκόταν εκεί μόνο ένας ιερέας, ο ορισμένος να θέσει την ερώ-
            τηση και να καταγράψει την απάντηση. Μετά την έδινε στον
            προσκυνητή, που περίμενε έμπλεος δέους στη διπλανή αίθουσα.
            Καθώς βάδιζαν, η Ξενόκλεια σήκωσε τα μάτια της στην επιγρα-
            φή «γνώθι σ’ αυτόν» και το μυστηριακό χρυσό «Ε**», το δώρο
            της Λίβιας, της συζύγου του Ρωμαίου Καίσαρα Αυγούστου, ως
            μια ακόμη επίκληση στον παντοδύναμο Απόλλωνα, και απήγ-
            γειλε δυνατά, ενώ εισερχόταν στο εσωτερικό του ναού:
               «Σύ, Φοίβε, όστις πάντων των θείων και ανθρωπίνων πραγ-
            μάτων το βέβαιον τέλος γνωρίζεις και όλας τας οδούς του βίου

            * Γλυκό από αλεύρι σιταριού με στρώμα μελιού, άλλοτε στερεό και
            άλλοτε υγρό, αλειμμένο με το αίμα του ζώου.
            ** Το Ε συμβολίζει το όνομα του Θεού. Υπήρχαν τρία: ένα ξύλινο  Το Ε συμβολίζει το όνομα του Θεού. Υπήρχαν τρία: ένα ξύλινο
            –το παλιότερο, προσφορά των πέντε σοφών–, ένα χάλκινο –προ-
            σφορά των Αθηναίων– και ένα πολύ μεταγενέστερο χρυσό.
                                        17
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14